Van Rubens gouden eeuw tot kant van heden
Tentoonstellingen
i.s.m. Stedelijke Musea Brugge & Pinakothek München
De zeventiende eeuw was op meer dan één gebied een fantastische eeuw en wordt daarom niet zonder reden de Gouden Eeuw genoemd. Zowel in de Zuidelijke als de noordelijke Nederlanden bereikten diverse kunstdisciplines een hoogtepunt en kunstenaars van een bijzonder gehalte waren er actief. Niet verwonderlijk dat de Gouden Eeuw dan ook voor de Vlamingen de eeuw van Rubens is en voor de Nederlanders de eeuw van Rembrandt.
Van Pieter Paul Rubens is bekend dat hij, behalve een reeks leerlingen, heel wat getalenteerde medewerkers werk bezorgde. Enkele onder hen verdienen zeker en vast een aparte vermelding. Opmerkelijk zijn de nauwe relaties tussen veel van die 17de-eeuwse meesters en blijkt uit de vergelijking van hun werk dat zij elkaar meer dan eens beïnvloedden.
De twee medewerkers die met kop en schouder boven de andere uitsteken zijn Jacob Jordaens en Antoon van Dijck. Andere namen die het vermelden waard zijn, zijn Erasmus Quellinus II, Cornelis de Vos, Lucas Franchoys II en Jan Thomas van Yperen. Allen werkten ze in Rubens’ atelier en evenaren ze zijn stijl. In diezelfde tijd leefden ook heel wat andere meesters, waarvan eveneens werken werden verzameld voor de tentoonstelling.
Een belangrijk thema in Rubens’ Gouden Eeuw waren portretten waarop zowel mannen als vrouwen op hun paasbest stonden afgebeeld, en waarbij veelvuldig gebruik werd gemaakt van met kant afgezette kledingstukken. Waar en wanneer deze textielkunst precies ontstond is niet duidelijk. Over het algemeen wordt aangenomen dat kloskant in Vlaanderen ontstond en naaldkant in Italië, waarschijnlijk op het einde van de 15de eeuw. In de voorbije eeuw heeft de kant zelfs lange tijd elke voeling met de 20ste-eeuwse kunstevolutie verloren. Hoewel in de laatste decennia weer een lichte beterschap waarneembaar is door het ontstaan van verenigingen die weer aanknopen bij de oorspronkelijk, maar bijna verdwenen, techniek van het kantklossen.
Chris Weymeis
Van Pieter Paul Rubens is bekend dat hij, behalve een reeks leerlingen, heel wat getalenteerde medewerkers werk bezorgde. Enkele onder hen verdienen zeker en vast een aparte vermelding. Opmerkelijk zijn de nauwe relaties tussen veel van die 17de-eeuwse meesters en blijkt uit de vergelijking van hun werk dat zij elkaar meer dan eens beïnvloedden.
De twee medewerkers die met kop en schouder boven de andere uitsteken zijn Jacob Jordaens en Antoon van Dijck. Andere namen die het vermelden waard zijn, zijn Erasmus Quellinus II, Cornelis de Vos, Lucas Franchoys II en Jan Thomas van Yperen. Allen werkten ze in Rubens’ atelier en evenaren ze zijn stijl. In diezelfde tijd leefden ook heel wat andere meesters, waarvan eveneens werken werden verzameld voor de tentoonstelling.
Een belangrijk thema in Rubens’ Gouden Eeuw waren portretten waarop zowel mannen als vrouwen op hun paasbest stonden afgebeeld, en waarbij veelvuldig gebruik werd gemaakt van met kant afgezette kledingstukken. Waar en wanneer deze textielkunst precies ontstond is niet duidelijk. Over het algemeen wordt aangenomen dat kloskant in Vlaanderen ontstond en naaldkant in Italië, waarschijnlijk op het einde van de 15de eeuw. In de voorbije eeuw heeft de kant zelfs lange tijd elke voeling met de 20ste-eeuwse kunstevolutie verloren. Hoewel in de laatste decennia weer een lichte beterschap waarneembaar is door het ontstaan van verenigingen die weer aanknopen bij de oorspronkelijk, maar bijna verdwenen, techniek van het kantklossen.
Chris Weymeis