Hans Memling Tentoonstelling
Tentoonstellingen
i.o.v. Stedelijke Musea Brugge
In 1994 was het vijfhonderd jaar geleden dat Hans Memling (°ca. 1440 te Seligenstadt) te Brugge was gestorven, namelijk op 11 augustus 1494. Geen grootmeester van de Oud-Vlaamse schilderkunst heeft ooit zo tot de verbeelding gesproken sinds de hernieuwde belangstelling voor het middeleeuwse verleden vanaf de 19de eeuw. Hij is één van de bekendste en meest bewonderde figuur van de “Vlaamse Primitieven”.
Ter gelegenheid van het Memling-jaar 1994 organiseerden de Stedelijke Musea van Brugge een belangrijke en wetenschappelijk grondig voorbereide tentoonstelling waarop ter uitzondering meerdere meesterwerken van Hans Memling zelf en zijn tijdgenoten uit diverse musea en collecties van Europa, Australië en de U.S.A. nog eenmaal te Brugge worden samengebracht.
Memlings taferelen tonen ons een stille wereld waar welgevormde mensen onder Gods welwillend oog ongestoord hun aardse geluk beleven. Vanzelfsprekend stemt dit beeld niet met een historische werkelijkheid overeen: Hij vertolkte het religieuze ideaal van zijn opdrachtgevers, de rijke Brugse burgers en kooplui die in hun aardse welstand een voorafspiegeling zagen van het geluk dat hun, gezien hun vrome levenswandel, in het hemels paradijs ten deel moest vallen.
Van al die laatmiddeleeuwse schilders is Memling ongetwijfeld degene die het meest tot de verbeelding van de moderne beschouwer spreekt. In de 19de eeuw, toen de belangstelling voor het middeleeuwse verleden sterk toenam en tot een ‘gotic revival’ leidde, werd hij het symbool van het prille religieuze kunstenaarschap; pre-rafaëllieten en symbolisten zagen in hem een geestesgenoot.
Ter gelegenheid van het Memling-jaar 1994 organiseerden de Stedelijke Musea van Brugge een belangrijke en wetenschappelijk grondig voorbereide tentoonstelling waarop ter uitzondering meerdere meesterwerken van Hans Memling zelf en zijn tijdgenoten uit diverse musea en collecties van Europa, Australië en de U.S.A. nog eenmaal te Brugge worden samengebracht.
Memlings taferelen tonen ons een stille wereld waar welgevormde mensen onder Gods welwillend oog ongestoord hun aardse geluk beleven. Vanzelfsprekend stemt dit beeld niet met een historische werkelijkheid overeen: Hij vertolkte het religieuze ideaal van zijn opdrachtgevers, de rijke Brugse burgers en kooplui die in hun aardse welstand een voorafspiegeling zagen van het geluk dat hun, gezien hun vrome levenswandel, in het hemels paradijs ten deel moest vallen.
Van al die laatmiddeleeuwse schilders is Memling ongetwijfeld degene die het meest tot de verbeelding van de moderne beschouwer spreekt. In de 19de eeuw, toen de belangstelling voor het middeleeuwse verleden sterk toenam en tot een ‘gotic revival’ leidde, werd hij het symbool van het prille religieuze kunstenaarschap; pre-rafaëllieten en symbolisten zagen in hem een geestesgenoot.